Blij met marrokanen?!?!

Inmiddels zit onze werkdag van 4 november erop. En ja dat is inderdaad.....onze laatste werkdag geweest!!!!
Nu zijn we daar best wel blij om, eindelijk is geen verhalen meer over vermoeidheid, zit/stuurhouding, reactietijd, remweg, ABS en andere taferelen. Nee nu is het over met dat hoofdstuk voor Gabon. En man wat was het een heeeerlijk gevoel om vanmiddag voor de laatste keer dat vieze, vochtige stinkende met een slechte en vooral schimmelig werkende airco, theorie lokaal te betreden. Daar zouden we eigenlijk ook een stopcard voor moeten schrijven, want met de ramen dicht was het echt niet te harden daar!
De afgelopen 3 dagen waren echter weinig spannend. We hebben 1 ochtend gehad dat niemand op kwam dagen...erg fijn voor lucht om 05.45 je bed uit en vervolgens pas om 1300 u weer aanwezig te hoeven zijn. Die ochtend hebben we allebei dan ook gretig gebruik gemaakt om eens even lekker bij te slapen weer, en man wat was dat aangenaam zeg! Die middag hadden we 2 kandidaten, maar toch was het niet echt een snel passerende middag. De vermoeidheid en saaiheid van keer op keer min of meer hetzelfde uitleggen slaat toch echt aan. Savonds zoals ik iedere avond doe even lekker de gym in, kwartiertje/halfuurtje aan de ijzers hangen en vervolgens een halfuur lang helemaal leeg op de loopband. Dan heb je echt wel een kwartier weer nodig om op temperatuur terug te komen, OVERHEATING!! Stijn is de afgelopen daagen ook lekker aan de squash geslagen met William. (zie de slapende fillipijn op de foto op me hyves-site; fibba-w.hyves.nl) En als ik klaar ben met rennen, zie ik meestal nog net hun laatste potje en dat is echt niet in een ouwe-mannen-tempo! Dus dat is gewoon lekker om even stoom af te blazen. Gisteren hadden we sochtends 2 marrokaanse kraanmachinisten, en tot welke conlcusie komen we? De marrokaanse chauffeurs hier in Gabon zijn gewoon de best gemotiveerde en ook de meest kundige onder alle chauffeurs. Daarnaast komt dat ze ook nog eens heel vriendelijk in de omgang zijn, en aangezien mijn mopje Arabisch leert, kon ik wel een heeeel beperkt klein woordje arabisch spugen...ik bedoel praten;). Dus dat brak de spanning van meet af aan, en hebben we dus ook echt een lekkere sessie gehad met hun. Zonde dat we in Rabi te horen kregen dat de expat-chauffeurs, zoals de marrokanen, waarschijnlijk niet lang meer binnen de firma werken. Zonde als je ziet hoe hun vergeleken met sommige andere chauffeurs hun werk doen, is dat toch echt een wereld van verschil. Wel hebben we nog 1 ochtendsessie opgeschort naar de middag vanwege de zware regenval en het onweer. Was gewoon niet te doen om de mensen buiten te laten staan en uit te leggen wat de bedoeling was. Die middag dus met 4 personen gedaan en dat ging prima.
Vanmorgen waren er ook 4 personen, aangezien er nog een middagsessie is geweest waar niemand kwam opdagen. De mensen zouden die dag speciaal voor de training uit Rabi overvliegen, en de dag na de training direct weer terugvliegen. Wij hebben ruim 30min. staan wachten en toen er nog niemand was zijn we lekker richting de kamer gegaan om, ja weeer een beetje te slapen en lekker naar de gym te gaan. Was het weer anders geweest waren we er ongetwijfeld weer op uit getrokken.
Vanmorgen, bijna blij toen we 2 marrokaanse chauffeurs voor het theorie lokaal op ons zagen wachten. Ja echt, ze waren er al zelfs voor 0700!! De ochtend was zo voorbij, erg leuk en ook zeker leerzaam. Vanmiddag dus de laatste sessie gehad, waarin maar 1 persoon kwam opdagen. Hij kwam uit Guinea, en hij kwam over als een goed geeduceerde en weloverwogen chauffeur. Dat werd na de theorie al helaas snel omzeep geholpen door de beste man (wel heel vriendelijk en leergierig overigens), want we probeerde hem een beetje in de val te lokken. Doordat hij achter ons aanreed, en Stijn al het vermoeden had dat ie precies dezelfde route om de gaten heen reed als hij deed, reed stijn langzaam door het slechts gaanbare stuk. En hij volgde uiteraard weer netjes...wel mooi om te zien, maar voor een chauffeur die zelfstandig moet zijn toch ook wel weer een beetje beperkt. (naar zijn we he?!) Zo hebben we wel meer mensen in de val gelokt afgelopen dagen, door expres wat losliggende voorwerpen op de vrachtwagen te plaatsen ruim voordat ze die gingen inspecteren voordat ze wegrijden, en die voorwerpen werden meestal niet opgemerkt!

Nu kom ik net uit de sportzaal, weer 5 kilometertjes hardlopen eropzitten en ik zie dat het al bijna 19.30 is, dus moet even opschieten want Stijn wacht op me om te gaan eten en moet ook nog even douchen.

De laatste dagen worden dus in ieder geval erg relakst, en we hopen op mooi weer zodat we nog wat mooie ritjes kunnen maken en wat mooie plaatjes kunnen schieten. Liever nog, wilde dieren kunnen spotten.

By the wayy!! Gister morgen onderweg naar de Terminal nog een joekel van een Olifant van dichtbij gezien...heel mooi en groot vooral. Hij was heel kalm, dus we konden aardig dichtbij komen voor een mooie fotoshoot. Bleek ie helemaal niet erg te vinden, totdat we wegreden en hij een beetje achter ons aan kwam rennen. Toen toch maar het hazenpad gekozen!
En jaa het was ons dagje..want toen we die middag terug kwamen in Vembo en we even naar onze kamer liepen om even een half uurtje te "tjillen", hoorde ik een soort van raar honden geblaf. Dacht gelijk aan een Hippopotam, oftewel een nijlpaard...even rappepas naar het water gelopen en midden op het meer (is nogal groot) zag ik mooi even 2 hippo's de oversteek maken. Stijn gebeld, wou ik hem niet ontnemen natuurlijk en even een tijdje staan kijken of ze wat dichterbij kwamen voor een close-up. Nu deden ze het er kennelijk om, want als wij een foto wouden schieten, gingen ze weer onder...die moeten ook gedacht hebben; die toeristen zullen we ff in de maling nemen.

Mensen, misschien nog een update morgen of overmorgen, maar zondag, de langverwachte dag, vliegen we terug rond een uur of 1600 naar Libreville, dan om 2300 naar Paris en rond een uur of 0800 maandagochtend naar het o zo vertrouwde en welkome AMSTERDAMMMM!!!!!

Mocht ik geen verhaal meer posten wil ik toch iedereen heeel erg bedanken voor de reacties en de interesse die iedereen getoond heeft. Ik heb er erg van genoten, voelde heel fijn om te weten dat ik hier toch niet alleen was!!!

Groetjes, dikke kus, ferme knuffels...uw jungle avontuuriers Stijn "le Sauvage" Wilde et Fabian "le blanc" Wiewel.