...

Na een dagje afwezigheid, hier dan toch weer even een update.

Zondagochtend, om 0700 weer operationeel in het trainingscentre om de volgende 2 slachtoffers, correctie, cursisten te ontvangen. Na een half uur nog niemand op komen dagen, dus besloten om het maar even voor gezien te houden. Nog geen dag(deel) vrij gehad/genomen, dus dit werd de eerste!
We zijn ons even wezen melden bij Didier, een fransman die verantwoordelijk is voor al het transport en dan dus ook de voertuigen die daarvoor worden ingezet. Verteld dat er nix te doen was en of hij misschien nog iets wist hoe we onze tijd konden besteden. Nu zou hij die ochtend naar de haven gaan waar al het materiaal aankomt per boot wat extra ingezet wordt voor de Rig-moves, dus de verhuizing van een boortoren. Gigantisch zware onderdelen moeten er dan worden verhuisd (en vandaag te horen gekregen dat we wellicht nog de mogelijkheid hebben om een dezer dagen op een boortoren zelf te gaan kijken) en er wordt dus erg veel vervoer geregeld. Zware opleggers, extra trekkers en noemmaarop! Wij konden dus mooi met hem mee om te zien waar en hoe dat spul binnenkomt. Mooie bijkomstigheid is dat op de weg naar die plaats, die gekantelde kraanwagen langs de weg in de greppel ligt. Uiteraard wouden wij dat wel zien! Een rit van 1,5u om er te komen, maar met 40km/u lijkt het een eeuwigheid te duren over de hobbelige wegen. Aangekomen bij de kraan, werkelijk indrukwekkend om zo'n apparaat van 45t op ze zij te zien liggen.
Een paar kilometer verderop ligt de haven. Daar in de buurt zagen we voor het eerst deze trip enkele "cabannes", huisjes, na niet echt huisjes, eerder zelf geknutselde hokkies waar die mensen wonen. Heel bizar, maar tegelijk ook fascinerend. Werd ons ook niet echt in dank afgenomen dat we ook van deze mensen fotootjes namen, maja, doen net alsof we gek zijn;)
Mooie plaatjes geschoten ook in de haven zelf, waar de natuurlijk nog mooier is. Wij nederlanders houden nou eenmaal van water!
Smiddags op tijd terug voor de lunch en smiddags nog een training gedaan voor een brandweerman en een truckchauffeur. Ging erg snel de dag en was toch ook fijn om even een ochtend de gedachten op iets anders te kunnen zetten.

Savonds was loeiwarm, dus beetje verkoeling gezocht in de vorm van een Heinekennetje of wat:)
De avond zelf nog flink met Stijn zitten kletsen over het werk, de dingen die we gezien en ervaren hebben. Dat we er niet over uitgepraat kunen raken he, ons werk, zelf na werkdagen van 11u. Echt super voor mij om met iemand als Stijn over dit soort onderwerpen te spreken, want de man heeft zoveel ervaring, schudt alles zo uit zen mouw...kan ik nog veel van leren. En dat is voor mij ook precies de bedoeling!!

Savonds lekker een skypeje kunnen doen met mijn mop voor de eerste keer, heel fijn, maar tegelijkertijd ook weer moeilijk, want dat smaakt naar meer he:)


Vandaag waren we weer vroeg op, maar wederom kwam er sochtends niemand opdagen. Kennelijk maakt het hier niet uit als er niemand komt opdagen, maar zou voor ons wel fijn zijn om zulke dingen van te voren te weten. Dus om kwart voor 8 het plan getrokken dat we niet langer blijven zitten (dan zijn we echt net 2 pionnen op benen, als je onze outfits ziet snap je waarom) en lekker weer op pad te gaan. We zijn stuk wezen rijden hier, mooie plekjes uitgezocht waar zo min mogelijk mensen komen en lekker genoten van de natuur. Ja das natuurlijk niet helemaal waar he, wij willen wild-life zien! Phytons, Boa's, gorilla's (oh die heb ik de hele dag al bij me, wel een aangeklede dan) en panters. Maar jammer genoeg zien we die dieren niet op wilskracht, dus hopen dat we die nog tegen het lijf lopen (niet letterlijk uiteraard, zou minder leuk zijn denk ik!)
Ook kwamen we tot de conclusie dat ondanks de omgeving wonderschoon is, je er toch gewend aan raakt. Als we de foto's onderling uitwisselen die we beiden gemaakt hebben, komen we tot de conclusie dat er toch wel er veel dezelfde soort uitzichten bij zitten. Maarja, we hebben dan ook al tot nu toe ruim 600 foto's genomen! De vraag die ik van vele krijg om meer foto's te plaatsen zou ik graag honoreren, maar dat gaat hier zo gigantisch traag en op deze site mag ik er maar 10 plaatsen zonder bijbetaling. Kijk anders ook eens op hyves, fibba.w daar probeer ik er zo nu en dan ook eens een paar op te knallen.
Om een uur of 10 waren we terug, en wisten eigenlijk niet goed wat te doen totdat we terecht konden voor de lunch. Zijn we op het vliegveld bij de mannen van de brandweer de tijd wezen doden, en dat bleek een goede keus. Konden we mooi van enkele meters afstand het vliegtuig zien landen en opstijgen waar we zelf ook mee aangekomen zijn vanuit Libreville. Daarna even bij de mannen van de pompiers gezeten en echt de buikspieren goed getraind. Zit er eentje bij, die heeft het alleen maar over "niquer" oftewel het natuurlijke partner-gebonden sparringsproces om het maar even zo te noemen:P Wat hebben wij gelachen zeg!
Smiddags na de lunch vervolgens weer terug naar onze basis om een middagsessie training te doen. Wederom kregen we een kraanchauffeur mee (deja-vu let's hope not?!!@) en een andere vrolijke afrikaan (niet echt)
Maar ook dat veranderde gaande weg snel. Erg gemotiveerde gasten, en hebben we een lekkere middag mee gehad, die snel ging. Oftewel, de jongens begrepen het goed, en we hebben lekker in het zonnetje nog wat oefeningen gedaan op ons trainingsterrein.
Smiddags kwam Ate Stuiver, de grote kleine man van Shell, die ervoor zorgt dat wij de kans krijgen om hier ons werk te doen. Ate ken ik al een tijd, aangezien zijn broer, Wietse, een oude jeugdvriend is van pa.
Hij heeft ons een beetje verteld waar we over een week terecht komen, in Gamba, en dat het daar nog mooier en interessanter moet zijn dan hier in Rabi. Want dat begint nu zo langzamerhand wel een beetje te .... nee moet ik niet zeggen :P
Nu even lekker een hapje eten, drankje doen en als de energie en zin er nog is even de sportschool in duiken. Ja dat doen we ook nog wel is!

Morgen zien we wel weer wat de dag brengt, maar we laten ons verrassen.
Groetjes, kusje, speciaal aan LARS, EMIEL, RIANNE (en ook mijn dierbaren) en jullie horen gauw van ons!!!

De lopende pionnen, Stijn en Fabian!