Welkom to Rabi

Dinsdagmorgen, mijn zusje en allerliefste schatje om 04.45 AM gemobiliseerd om mij richting Schiphol te brengen. Collega van Prodrive, Stijn, die mij vergezelt naar Gabon, wacht me daar op.
Na een afscheid wat altijd moeilijk is, zwaar valt, maar ook weer onvermijdelijk is om 0715 in ze airplane naar CDG, Paris gestapt..om vervolgens na een uur vertraging om 12.05 richting Libreville te vliegen.
Tot zover voor mij bekend terrein, aangezien ik in Februari al 9 daagjes training heb gegeven in de hoofdstad van Gabon.
Nu bleven we daar echter voor 1 nachtje en vanmorgen om 06.45u opgehaald door Michael Adetola (een busdriver die ik destijds heb opgeleid)om met een nationale vlucht, via Gamba naar Rabi te vliegen.
In Afrika zal je niet verbazen dat het nivo en tempo allemaal net een versnellinkie of 5 lager ligt, en het was dus ook niet echt verwonderlijk dat wij bij het inchecken niet op de lijst stonden. Afijn, de boel toch opgelost en na wat boze blikken van de mede-passagiers toch kunnen ingestappen.
Om 1000u aangekomen in Rabi, na een korte stop in Gamba, waar we over 10 dagen ook nog 2 weken training zullen geven.

Rabi is, hoe zal ik zeggen, een gigantische jungle met hier en daar wat rode slangen door het landschap (de wegen of hoe je ze ook mag noemen) en een aantal Rigs, oftewel boor en oliewinnings platvormen. Ontvangen op het vliegveldje door onze contactpersoon Gidee, een fransman die hier al 5 jaar 4 weken op en af zit. Hij werkt als Security superviser en weet dus wel aardig wat van de drilling-sights en andere werkzaamheden voor Shell (voor wie wij dus ook de trainingen verzorgen) Leuke vent, heeft ons rondgereden, zelf laten rijden, maar wist eigenlijk niet goed wat ie met ons aanmoest, aangezien iedereen hier dacht dat we morgen pas zouden aankomen...Typisch Afrika!!
We hebben links en rechts wat handen geschud, de grote (in werkelijkheid een hele kleine) baas gesproken en even overlegd wat de bedoeling was..komt hierop neer: We gaan zelf wel bedenken hoe en wat, want ook al zijn rijtrainingen hier heeel hard nodig, de enige reden dat wij hier zijn is dekking!:)

Uiteindelijk konden we onze kamers in, wat werkelijk ook een kamer is. Bed, kast, stoel en gelukkig ook een eigen douche en wc. Maar zet de airco niet te laag, want binnen de kortste keren zit de hele kamer vol met dauw en vocht.
We worden in principe straks opgehaald door een andere Shell-medewerker, die ons de trucks zal laten zien, zodat we een beetje kunnen uitvogelen met wat voor materiaal we daalijk op stap moeten.
De wegen hier geven in ieder geval een mooie uitdaging, en de auto's waar we tot nu toe in hebben gezeten ook!

Gelukkig hebben we hier wel internet verbinding, maar die valt om de haverklap weg, is traag als dikke str*nt door een dunne trechter en in mijn kamer zelfs NIET beschikbaar.

Ik ga me best doen om af en toe een updateje hier te plaatsen, mocht je benieuwd zijn hoe het hier in ze werk gaat.

Nu eerst maar even opzoek naar een lekker koud pilsje, want ja: Afrika he, ook al is het bewolkt, de temperatuur is alles behalve fris!